Maria i Magdalena

Do moich ulubionych wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej należy ironiczny „Ptaszek”, znany z interpretacji Czesława Niemena. Tego utworu nie ma wprawdzie w zbiorze „Moja siostra poetka”, są za to inne teksty poetki, i znane, i zapomniane. Ten zbiór, opublikowany niedawno przez PIW, jest wydawniczym rarytasem.

To szczególna książka, choćby dlatego że autorką jest... pisarka Magdalena Samozwaniec, ale w środku znajdujemy przede wszystkim wiersze Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej – ulubione utwory Samozwaniec, która dokonała siostrzanego wyboru tekstów. Sporządzając listę tytułów, Samozwaniec nie spodziewała się, że kiedyś ukażą się w oddzielnym tomie. A może właśnie na to liczyła? Tak czy inaczej wykaz ulubionych wierszy odnalazł w jednym z listów Rafał Podraza, niestrudzony badacz twórczości Magdaleny. Odnalazł także jej tekst poświęcony siostrze Marii, który w 1972 r. miał się ukazać w „Przekroju”, lecz z niewiadomego powodu nie został do redakcji wysłany. A teraz jest wprowadzeniem do książki, której pełen tytuł brzmi: „Moja siostra poetka. Wybór wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej”.

Za co czytelnicy kochają wiersze Pawlikowskiej? Za czułość, ironiczny sentymentalizm... Również za to, że koją „krwawiące serca cierpiących z niespełnionej albo tragicznej miłości” – pisze Magdalena. Ta poezja jeszcze długo będzie popularna...

W „Mojej siostrze poetce” znajdziemy wiersze z najbardziej znanych tomików, m.in. „Fotografię”, ale też miniatury wyszukane przez Podrazę w listach Pawlikowskiej do męża czy niepublikowany wojenny wiersz, znaleziony w prywatnych notatkach Magdaleny. W sumie blisko sześćdziesiąt utworów. Są prywatne, unikalne zdjęcia Marii, Magdaleny i rodziny Kossaków. Razem z książką ukazała się płyta CD, na której Magdalena Samozwaniec czyta osiem wierszy siostry.

Jak pisze Rafał Podraza, „Moja siostra poetka” to już ostatnie niepublikowane „dziecko” Magdaleny Samozwaniec. Szkoda.