Odwyk

Wyznam wam szczerze, jak na spowiedzi,
Nawet jeżeli was to zniesmaczy,
Ale od dawna to we mnie siedzi:
Poetów mają w dupie Polacy.

Więc się czasami sam pukam w czoło,
Bo na cholerę są mi te wiersze.
Wiedzą to przecież wszyscy wokoło:
Pisanie wierszy jest niedzisiejsze.

Tak jak czytanie – zupełne passé,
Jednak wyłącznie to moja wina,
Nikt mi nie kazał, skoro jest to złe,
Lubić Herberta. I Jesienina.

I składać strofy głupio nocami,
Jakby mnie siłą do krzesła przykuł.
I myślę sobie, że wszystko na nic,
Po raz kolejny skończę na odwyku.