Piotr Szczerski – kronika zapowiedzianej śmierci

 

To miała być książka inna od tej, która powstała. Piotr Szczerski, dyrektor Teatru im. Żeromskiego w Kielcach, w ubiegłym roku zaproponował dziennikarzowi i krytykowi teatralnemu Markowi Mikosowi, żeby ten napisał książkę… o Szczerskim, który w 2015 r. zamierzał świętować jubileusz 40-lecia pracy twórczej.  Miała to być monografia pokazująca drogę twórczą i teatralny dorobek reżysera i dyrektora kieleckiej sceny.

Piotr Szczerski zmarł 28 maja 2015 r. Od lutego miał świadomość, że umiera, przygotowywał się do śmierci. Mikos też już wiedział, że będzie musiał napisać książkę inną od zaplanowanej. Zamiast monografii powstała więc praca „Z butami do nieba”, nieprzypadkowo nosząca podtytuł „Piotra Szczerskiego Teatr życia i śmierci (1953-2015)”. Wprawdzie autor pokazuje i omawia dorobek teatralny Szczerskiego – krakowski i kielecki – ale w kontekście śmierci reżysera. W pewnym stopniu ta książka jest „kroniką zapowiedzianej śmierci”. Mikos zauważył bowiem, że Szczerski w swoich inscenizacjach od dawna oswajał śmierć, zanim jeszcze się dowiedział, że jest nieuleczalnie chory.

Oprócz lekkiego pióra, największą zaletą tej książki jest szczerość Mikosa. Sam Szczerski nie chciał, aby napisano o nim panegiryk. No i tekst Mikosa na pewno nie jest pośmiertną laurką dla dyrektora. Mikos, i chwała mu za to, pokazał Szczerskiego jako człowieka trudnego, egoistę i trochę egotystę, ale też jako wspaniałego artystę, dla którego teatr był sensem życia. Ponieważ znałem Piotra, za taki prawdziwy portret ja osobiście też jestem Mikosowi wdzięczny. Podziękowania należą się także Stowarzyszeniu Przyjaciół Teatru im. S. Żeromskiego, które doprowadziło do wydania „Z butami do nieba”.               

Równolegle z publikacją Marka Mikosa ukazało się, przygotowane przez Grzegorza Cupera, zestawienie bibliograficzne obejmujące okres dyrektorowania Szczerskiego w kieleckim teatrze, a więc lata 1992-2015. Cuper sporządził wykaz obsad i recenzji wszystkich premier wystawionych w tym czasie, również wywiadów z Piotrem Szczerskim. To publikacja – jak większość bibliografii – czytelniczo nieefektowna, za to niezmiernie przydatna tym, którzy będą kiedyś pisać o kieleckiej scenie i jej dyrektorze. Dla mnie, prywatnie, też jest ważna, ponieważ przy okazji dostałem spis moich recenzji kieleckich przedstawień. Ba, Cuper uwzględnił nawet teksty, które zamieszczałem w Notesie Poetyckim. Mógłbym więc napisać, że swoją robotę naprawdę wykonał dokładnie, chociaż do dwóch moich recenzji zamieszczonych w „Przekroju” nie dotarł. Ale, przecież, wybaczam mu :) .               
Marek Mikos, „Z butami do nieba. Piotra Szczerskiego Teatr życia i śmierci (1953-2015)”, Stowarzyszenie Przyjaciół Teatru im. Żeromskiego, Kielce 2015, s. 122.
 
Grzegorz Cuper, „Dyrekcja Piotra Szczerskiego 1992/1993 – 2014/2015. Zestawienie bibliograficzne. Premiery. Obsady. Recenzje”, Teatr im. Stefana Żeromskiego, Kielce 2015, s. 60.  

Marek Mikos