 |
| Scena ze spektaklu (fot. Bartek Sadowski/Teatr im. Żeromskiego/FB) |
Kielecka scena pod wodzą Michała Kotańskiego staje się coraz ciekawsza i jeśli teatromani z innych miast o tym jeszcze nie wiedzą, powinni się o tym przekonać osobiście i to jak najszybciej.
Być może powinienem to napisać już po „Szalbierzu” albo pod koniec ubiegłego sezonu, ale myślę sobie, że teraz jest lepszy moment na powyższą konstatację. Dość wymienić premiery tego sezonu: „Opowieści Lasku Wiedeńskiego”, „Rasputin”, „1946”. Każda z nich wywoływała emocje, intrygowała i mniej lub bardziej poruszała widza. Nie inaczej jest z najnowszą premierą, jaką są „Ciemności” Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki. Dla niezorientowanych informacja – ten duet jest na fali wznoszącej, Paszport „Polityki” tylko potwierdził talentu obojga twórców.
Tekst Demirskiego jest inspirowany „Jądro ciemności” Josepha Conrada, a ponieważ to słynne opowiadanie zniknęło z listy lektur szkolnych, powinienem zachęcić nauczycieli , by zabrali swoich uczniów do teatru. Tylko powiedzmy sobie szczerze – ze spektaklu Strzępki i Demirskiego młodzi widzowie nie dowiedzą się, jaka jest fabuła „Jądra ciemności”. Utwór Conrada to punkt wyjścia do opowieści o naszych współczesnych fobiach, lękach i uprzedzeniach, do naszej nietolerancji i poczucia wyższości, pogardy i nienawiści wobec innych i wobec samych siebie.
Dramaturgicznie widowisko zostało znakomicie skrojone i bardzo dobrze zagrane. Podoba się „ciemna” scenografia, komponująca się z tym, co słyszymy na scenie. Przedstawienie jest wspólną koprodukcją Teatru im. Żeromskiego i warszawskiego Teatru IMKA Tomasza Karolaka, stąd w „Ciemnościach” oglądamy troje aktorów z kieleckiego zespołu (Magda Grąziowska, Joanna Kasperek, Jacek Mąka) i troje spoza niego (Anna Kłos-Kleszczewska, Andrzej Konopka, Tomasz Schimscheiner). Najmniej przekonująca jest Anna Kłos-Kleszczewska, pozostali nie zawiedli. A Magda Grąziowska znów udowodniła, że jest znakomitą wokalistką.
„Ciemności”. Tekst Paweł Demirski, reżyseria – Monika Strzępka; scenografia, kostiumy – Arek Ślesiński; muzyka – Tomasz Sierajewski. Teatr im. Żeromskiego w Kielcach i Tetar IMKA w Warszawie. Prapremiera – 13 stycznia 2018 r.
Komentarze
Prześlij komentarz