Przejdź do głównej zawartości

Notes Poetycki

Szukaj na tym blogu

Naiwnie

lutego 11, 2011

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Odwracam twarz
do słońca
a tam
zakłopotany księżyc
przeprasza
że nie zdążył
się położyć

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty

Najlepsi poeci świata

Już dawno chciałem sporządzić zupełnie prywatną, a więc subiektywną listę stu najlepszych poetów świata. I w końcu to zrobiłem. Znajdziecie tu poetów starożytnych i współczesnych, metafizycznych i wyklętych. Poetów angielskich, włoskich, niemieckich, francuskich, irlandzkich, austriackich, rosyjskich, czeskich, hiszpańskich, greckich, także po jednym poecie z Chile, Portugalii, Chin, Indii, Persji, Węgier i Litwy. Rzecz jasna, są również polscy poeci, gdyż poezja, szczególnie współczesna, zawsze była mocną częścią naszej literatury. Niestety, wszystkich polskich poetów, których cenię, nie mogłem umieścić na tej liście, gdyż założyłem, że obejmuje tylko sto nazwisk. Pierwsza dziesiątka wygląda najlepszych poetów świata według mnie wygląda tak: 1. William Shakespeare 2. Homer 3. Dante Alighieri 4. Charles Baudelaire 5. Zbigniew Herbert 6. Ezra Pound 7. e.e. cummings 8. Arthur Rimbaud 9. Walt Whitman 10. Josif Brodski Pozostałe 90 nazwisk podaję w kolejności alfabetycznej...

Najlepsi polscy poeci na Dzień Poezji

Dzisiaj Światowy Dzień Poezji – nie słyszałem, żeby był w jakiś uroczysty sposób obchodzony, przynajmniej w Polsce. Poeci z tej okazji nie dostają odznaczeń, ale to może i lepiej, bo wierszy nie pisze się dla odznaczeń i akademii. W Salonie Kulturalnym na Dzień Poezji przygotowaliśmy ranking najlepszych polskich poetów XX wieku. Z listy stu nazwisk podaję pierwszych dziesięć miejsc: 1. Zbigniew Herbert 2. Tadeusz Różewicz 3. Czesław Miłosz 4. Wisława Szymborska 5. Adam Zagajewski 6. Julian Tuwim 7. Ewa Lipska 8. Konstanty Ildefons Gałczyński 9. Krzysztof Kamil Baczyński 10. Jan Twardowski A pełną listę stu najlepszych polskich poetów znajdziecie w Salonie .

Najlepsze wiersze świata, do których wracam

Być może tytuł tego wpisu powinien brzmieć „Wiersze, które najbardziej lubię”, ale przecież wiersze, które najbardziej lubię i do których wracam jak do ulubionych piosenek, są dla mnie najlepszymi wierszami świata. Jak zauważycie, cenię sobie polską poezję. Utwory w kolejności alfabetycznej: „1 września” Josip Brodski „Bufflo Bill...” e.e. cummings „Debiut” Josip Brodski „Droga nie wybrana” Robert Frost „Fuga śmierci” Paul Celan „Herbatka” Josip Brodski „Jak dobrze” Tadeusz Różewicz „Jechała moja miłość a cała w zieleni” e.e. cummings „Jedna myśl mnie trapi wroga” Petőfi Sándor „Kartka z dziejów ludzkości” Julian Tuwim „Nienawiść” Wisława Szymborska „Noszę twe serce z sobą” e.e.cummings „Padlina” Charles Baudelaire „Pan od przyrody” Zbigniew Herbert „Pewność” Ewa Lipska „Przesłanie Pana Cogito” Zbigniew Herbert „Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy” Cesare Pavese „Rękawiczka” Fryderyk Schiller „Serwus, Madonna” Konstanty Ildefons Gałczyński ...

Caryca obnażona – premiera w Teatrze Żeromskiego

Marta Ścisłowicz (Katarzyna II) i Tomasz Nosiński (Stanisław August Poniatowski)/ Fot. Michał Walczak Od razu powiem, że nie nudziłem się podczas premiery „Carycy Katarzyny” według scenariusza Jolanty Janiczak w Teatrze im. Żeromskiego. Wyjść w trakcie przedstawienia też nie miałem ochoty. A mówiąc dokładniej – podoba mi się inscenizacja zrealizowana przez Wiktora Rubina i dobrze zagrana przez wszystkich aktorów. Za to sam scenariusz już mniej, chociaż monolog Stanisława Augusta Poniatowskiego jest w porządku. Gdyby nie ten tekst, miałbym pewne problemy z określeniem, o co autorce chodzi. Choć może teraz mam jeszcze większe. Ale właściwie pisanie o spektaklu powinienem zacząć inaczej. Np. tak: proszę Państwa, po kilku premierach na kieleckiej scenie, gdzie przed publicznością obnażali się wyłącznie aktorzy, tym razem tego aktu odwagi dokonała Marta Ścisłowicz , grająca tytułową postać. Dzielna aktorka przez połowę przedstawienia występuje nago lub pó...

Syn komendanta Mauthausen

Świetna, ale też przerażająca książka Joshuy M. Greena „Sprawiedliwość w Dachau” (Świat Książki 2012) opowiada o procesach nazistów, sądzonych wkrótce po wojnie za zbrodnie popełnione w obozach koncentracyjnych w Dachau, Mauthausen i Buchenwaldzie. Opisane tu okrucieństwa przekraczają ludzką wyobraźnię, bo przecież wszystkie te potworności, które stosowano wobec więźniów, mogły się zrodzić w głowach bestii, nie ludzi. Nie będę podawał za Greenem tych niepojętych przypadków tortur i uśmiercania ludzi. Ale jeden opis poruszył mnie szczególnie. Komendantem obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen był Franz Ziereis, sadystyczny oprawca nazywany „Dziecięcą Buzią”. Jak pisze Green, „na dwunaste urodziny swojego syna w 1943 r. Ziereis rozkazał związać dwunastu ludzi pod murem straceń. ‘Oto mój prezent – powiedział chłopcu – po jednym na każdym rok’. Chłopiec uniósł karabin i strzelił dwanaście razy, zabijając ich wszystkich”. Wiem, co stało...

Obsługiwane przez usługę Blogger